ජීවිතේ අද දවස....

කුලුදුල් ඒ අත්දැකීම ඉතා අමිහිරි විය....
සුන් වූ බලාපොරොත්තු මැද ඒ මතකයන් කෙමින් මැකී යාවි...
අරමුණු වෙනස් වීම ප්‍රත්‍යෂයෙන් දැන සිටියද මෙවන් වේදනාවක්....
විශ්වාසයේ මෙතරම් ඝන පලුද්දක්...

අහෝ...මේ සටහන අන් කිසිත් නිසා නොව,මතකය නැවත කෙදිනක හෝ අලුත් කර ගැනීම පිණිසයි....

මා ඇය හමු විය....ජීවිතයහි කෙදිනකවත් නොපැතු මුණගැසීමකි.....
අපෙන් අප ගිලිහී යන කාලය වැඩි ඈතක නම් නොවන බව මේ කාලයේ සිදුවන සිද්දීන් වලින් හැගීයයි.........

මට මෙය තේරුම් ගැනීමට අපහසුයි.....මට මෙය ඉවසීමට අපහසුයි....
මම කෙලෙසකදෝ ඇය ගැන නොසොයා ඉන්නේ...
සුරංගනා කතා හෝ නවකතා වල පවතින ගද්‍ය පාඨ නොව මෙය හැගීම් වල ඇති වේදනාවයි....
කියන කරන දේවල්, ගිය නොගිය තැන්,එකී මෙකී නොකී බොහෝ දැ පිලිබද පවා මා දැනුවත් කල ඈ ඉන් ඉවත් වීමට සුදානමින් පසු වෙයි....
නිශ්චිත එක් දිනයකින් පටන් නොගත්තා වූ ඒ සුන්දර අපේ ලෝකය කෙමින් කෙමින් වියකී යාවී.....
මේ මොහොතේදී මා දැස් තෙත් වනුයේ,කදුලු කැට ඇද හැලනුයේ මම සැබවින්ම ඈ හට ලෙන්ගතු වීම නිසා විය හැකී...
පසු දිනෙක ඈ ඇගේ ලෝකයේ තනිවෙයි....මා ද මගේ ලෝකයේ තනි වෙයි.......
ඈ තනි වීම මා හට වාවා ගත නොහැකි වීම මට තවත් වේදනාවකි....
ඈ තනි නොකිරීම මා සතු වගකීමක් හා යුතුකමක් විය යුතු බව මම තරයේ විශ්වාස කරමි...



2011/10/19